İnsanın kendine kalması kendine dönmesi içini dinlemesi ne büyük lütufmuş meğer. Sana senden ötesinin erişememesi.. Bazen kapatmak istiyorum kendimi dışarıdaki tüm etmenlere. Dolaşayım istiyorum şu zihnimin zifiri zindanlarında. Bu boşlukları kuytularda bulup tek tek ellerimle doldurayım. Sahi neden hiç tamam olmuyorum tam hissetmiyorum henüz buna bir cevabım yok. Dünya bir usta bense saf ona kanacak kadar. Tutmuş iplerimden oynuyor benimle. Alay edercesine sürüklüyor bir sağa bir sola hiç de dur demiyorum, yapma demiyorum, direnmiyorum. Neden direnmiyorum? Özümü mü kaybettim en çok da onu bulmak için yola çıkmışken. Deney faresinden farksız sürekli yolu bulmaya çalışıyorum üstelik labirenti de ben kurdum ellerimle. Aklımca kendimle oynuyorum, kendimi sınıyorum, özümü arıyorum.