Güçlü kollar saklar aciz elleri,
Ve tebessümün ardı göz deresi.
Vurdukça tavana ışığın titreyişi
Zihin hatırlar en kötü günlerini.
Erken tanıştık kara toprağın zulmüyle,
On beşken demir attık kırk beşe.
Özledik nice sureti hapsettiğin altına
Ve bekleriz ruhları üflemeni Kevser ırmağına.
Kıyamet demiş erenler o güne.
Böyle kıyamete cânım feda.