Ve bir daha kendimle yüzleşiyor buluyorum kendimi:
Umudum beni yaşamaya mı itiyor yoksa vazgeçmeye mi?
Ben niye yaşıyorum?
Hergün bir kez daha ölmek için mi?
Üst üste geldi herşey...
...
Beni dinleyen sen, gerçekten gerçek misin sen?
Yoksa ben her gece "koca bir hiç" için mi gözyaşı döküyorum içime?
Ben bu güzelliğe sadece bakabilmekle yetinmeye
mahkum edilecek kadar büyük bir günah işlemedim.
...
Niye bu kadar basite alıyorsun hayatı?
Ben niye bu kadar kafamda büyüttüm?
Niye yarın beni yatağımdan fırlatacak bir heyecanım yok?
...
Beni dinlemeye takati kalmamış sevdiceğin.
Öyleyse devam,
Her gün yeniden doğalım gerçekten ölene değin.
İlgili
