Uykusuz Derviş Onurlu bir yaşama tutunmanın; Kaç bedel, Kaç gözyaşı, Kaç kalp ağrısı, Kaç ecel ettiğini bilir misin? Onurlu, insana yakışır yaşamanın, Zorlukları, ağır bedelleri var. Küçük hesapların karşısında dik durmak, Ağırdır, büyük bedeller ister. Ama yaşama sevdasının olmazsa olmazıdır. Hayatın en temel koşuludur. Onurlu, vicdanlı, sabırlı yaşamak!..
Mevzu ne erkektir ne de kadın. Mevzu insanlıktır, buna inan. Bazı erkeklerin kadınlardan. Bazı kadınların da erkeklerden, Sevgileri çok daha yaman. Onların kalpleri volkan kadar sıcak. Konuşunca hallerinden okunan, Mütevazılık, pervane gibi kendini adamak. Dünyanın rengini değiştirecek kadar, Fedakar ve bir o kadar da vefakarlar…
Ne hacet sözü uzatmaya, Biz ne sorgu meleğiyiz ne de ceza. Rengarenk gül bahçesidir yaşadığımız dünya. Niçin biri, yek diğeri olsun; çok özel miyiz haşa! Mesele dıştakini içteki gibi duymamak, Ötekinin acısını ruhunda yaşamamak, Dertsiz olanın, dertli olandan derdini çalmamak. Başkasının derdiyle hemhâl olmamak, Oysa herkesi farklı görmek, yaratılışın gereğidir.
Çocukluğumdaki kışlar gözümde tütüyor. Gözüm o her yere serili beyaz örtüyü arar. Dışarıda dam boyunda yağan lapa lapa kar, Gözlerim kardaki serçelerin çığlıklarını arar. Bir tarafta gürül gürül gürleyen sımsıcak soba. Bir yanda kızıl ekmek kokusu burnumu okşar. Tavşan kanı çay, mis gibi fokurdayan çorbalar, Soba başında uzayıp giden o tatlı konuşmalar. Anlatılan masallar, gece … Devamını oku
Ekmek ve su misali, Dil, duygu ve düşüncenin aynası, Hem kişinin onuru ve saygısı, Yaradan’ın emaneti, kişinin sorgu ve hesabı; Bazen bal kadar tatlı, bazen zehir gibi acı; Hem aklın vergisi ve kalbin süsü, Kişinin dünyayı algılaması, Kendini bilmesi ve tanıması. Özgür düşüncenin yolu, anahtarı, Bilimin, sanatın, felsefenin temel aracı; Dil hem sosyal düzenin en … Devamını oku
Ölçerek biçilmeyen bir kumaşı, Nasıl ki insan giyemez, Yersiz yurtsuz söylenen bir sözü de, İnsanın benliği kolay kolay hazmedemez. Sözü ölçüp biçerek konuşan insanlar, Hazırcevaplılardan daha etkili insanlar… Olgun söz, olgun kişinin, Ham söz, ham kişinin karakterinin göstergesidir. Söz; konuşan, dinleyen için bir şeref abidesidir.
Yıllar yılları kovalarken, Keskin sıcak hasretin düşer aklıma. Gideli çok sular aktı köprünün altında, Aylar mevsimler geçti, yıllar su gibi aktı. Lakin keskin sıcak özlemin ilk günkü gibi Ufukta beliren güneş gibi taze, tabii. Tüm hasretlerden keskin annenin hasreti. Kalbimde, aklında kör bir düğüm gibi. Öyle sıkıyor ki her an, nefes alabilirsen! Yerin yurdun cennetten … Devamını oku
Eylül’ün, Ekim’in vedasına alışmamışken Kasım’ın vedası eyledi ruhumuzu viran. Resmigeçit eyliyor anılar ömür defterimizden Bir baştan sona bir sondan başa gidip gelen, Üstü baldan tatlı, altı zehirden acı olan… Hepsinde biz kokuyoruz tüm yaşanmışlıklardan. Geçen zaman için bir şey gelmez elimizden. Yeter ki ders alalım, insan kalalım. Yeter ki kalbimiz soğumasın, sıcacık olsun. Varsın Kasım, … Devamını oku
Bazen düşünürüm ama zaman geçmiş. Bağrım hun olur lakin iş işten geçmiş. Dünyayı arena mı sandınız ey kardaş? Niçin savaş, niçin ölüm, sonra barış? Niçin Avrupa’da değil de burada yaş? Yoksullar can verirken bir ekmek için, Lüks yaşamlar uçuyor hep silahlar için. Ölüm yolunu bırakın artık barışı seçin, Cana can vermek varken ölmek niçin?
Yaşamın kaynağı nedir acaba ey insan? Gümüş müdür, para mıdır yoksa altın? Daha değerli kaynağı vardır yaşamın, ey insan? Hz. Hava’yla başladı yaşam, geldi bugüne değin. Ruh üflenirken bir annenin rahmindeydi insan. Ana dilini öğrenirken annenin dilindeydi evlat. Ağlayıp güldüğünde annenin kucağındaydı evlat. Anneler yaşamın öteki yarısı, Allah’tan emanet! Hem dünya için iffet hem ahiretimiz … Devamını oku
